KARIMA MEKTUP
NAZIM HİKMET;
Türkçenin en büyük ozanı…
Tüm şiirleri harika…
Ama benim en çok sevdiğim ve beni en çok etkileyen dizelerini, “SEVDALISINA
YAZDIĞI MEKTUBU”, Büyük Usta’nın 52. ölüm yıl dönümünde sizlerle paylaşmak
istedim…
KARIMA BİRİNCİ MEKTUP
Anne;
Af olursa
Nasip olur
Üç güne dek
Saçlarını okşayabilmek...
Yavrum!
Uyuyamıyorum!
Görünmez kuşlar ötüyor
Üstünde kızılağaçların.
Alevli bir duman gibi tütüyor gözümde saçların!
Saçları altın
Dudakları nar
Koyu kehribar
Gözlü sevgilim!
Çıkacağımdan emin değilim.
Tutmaz bizleri af!..
Bak ne tuhaf
Ne güzel
Ne harikulade ışıldıyor pencerenin demirlerinde!
Elbette ben
Böyle demirlerle bölünmeyen
Aya kavgaya ve sana kavuşacağım
Günün birinde...
Karı!
Kış geldi
Gönder benim yün çorapları!
Birimiz dışında demir kapının, içinde birimiz.
Kim bilir kaç kış daha geçireceğiz
Üzülme benim için!
Renk göreni, ses duyan başımla
Ellerini yüreğimde sıktığım arkadaşımla,
Saatleri gün, günleri ay,
Ayları yıl edip devirmem kolay!
Ay ışığı pencerenin demirlerinde
Kavuşacağız günün birinde...
Düşmanlara gam.
Dostlara selam.
Kalbimde çocuklarım.
Seni kucaklarım.
Canın sıkıldıysa bu mektuptan
Beni affet!..
Kocan:
Nazım hikmet...
1933 / 10:25
Bursa Hapishanesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder